دزدی وارد کلبه فقیرانه عارفی شد
که کلبه درخارج شهر واقع شده بود عارف بیداربود اوجز یک پتو چیزی نداشت .
اوشب ها نیمی از پتو را زیر خود می انداخت ونیمی دیگر را روی خود می کشید روزها نیز بدن برهنه خویش را با آن می پوشاند.
عارف
پیر دزد رادید وچشمان خود رابست ،مبادا دزد را شرمنده کرده باشد آن دزد
راهی دراز را آمده بود، به امید آنکه چیزی نصیبش شود .اوباید درفقری شدید
بوده باشد، زیرا به خانه محقرانه این پیر عارف زده بود.
عارف پتو را
برسرکشیدوبرای حال زار آن دزد و نداری خویش گریست : خدایا چیزی در خانه من
نیست و این دزد بینوا بادست خالی و ناامید از این جا خواهد رفت. اگر او
دوسه روز پیش مرا از تصمیم خویش باخبر ساخته بود ،می رفتم ، پولی قرض می
گرفتم، وبرای این مردک بینوا روی تاقچه می گذاشتم...
پیر مردی بر قاطری بنشسته بود و از بیابانی می گذشت
.. سالکی را بدید که پیاده بودپیر مرد گفت : ای مرد به کجا رهسپاری؟ سالک
گفت : به دهی که گویند مردمش خدا نشناسند و کینه و عداوت می ورزند و زنان
خود را از ارث محروم می‌کنندپیر مرد گفت : به خوب جایی می روی
سالک گفت
: چرا ؟پیر مرد گفت : من از مردم آن دیارم و دیری است که چشم انتظارم تا
کسی بیاید و این مردم را هدایت کند سالک گفت : پس آنچه گویند راست باشد
؟پیر مرد گفت : تا راست چه باشد
سالک گفت : آن کلام که بر واقعیتی صدق کند
پیر مرد گفت : در آن دیار کسی را شناسی که در آنجا منزل کنی ؟
سالک گفت : نه
پیر مرد گفت : مردمانی چنین بد سیرت چگونه تو را میزبان باشند ؟...
سال ها پیش زمانی که به عنوان داوطلب در بیمارستان
استانفورد مشغول کار بودم با دختری به نام لیزا آشنا شدم که از بیماری جدی و
نادری رنج میبرد.
ظاهرا تنها شانس بهبودی او گرفتن خون از برادر
پنج ساله خود بودکه او نیز قبلا مبتلا به این بیماری بود و به طرز معجزه
آسایی نجات یافته بودو هنوز نیاز به مراقبت پزشکی داشت.پزشک معالج وضعیت
بیماری خواهرش را توضیح داد و پرسید آیا برای بهبودی خواهرت مایل به اهدای
خون هستی؟؟
برادر خردسال اندکی تردید کرد و....
روزی دو مرد جوان نزد استادی آمدند و ازاو پرسیدند:
فاصله بین دچار یک مشکل شدن تا راه حل یافتن برای حل مشکل چقدراست؟
استاد اندکی تامل کرد و گفت:
فاصله مشکل یک فرد و راه نجات او از آن مشکل برای هر شخصی به اندازه فاصله زانوی او تا زمین است!
آن دو مرد جوان گیج و آشفته از نزد او بیرون آمدند و...
