روزی مرد ثروتمندی در اتومبیل جدید و گران قیمت خود با سرعت فراوان از خیابان کم رفت و آمدی میگذشت.ناگهان از بین دو اتومبیل پارک شده در کنار خیابان یک پسر بچه پاره آجری به سمت او پرتاب کرد.پاره آجر به اتومبیل او برخورد کرد.مرد پایش را روی ترمز گذاشت و سریع پیاده شد و دید اتومبیلش صدمه زیادی دیده است.به طرف پسرک رفت و او را سرزنش کرد.پسرک گریان ،با تلاش فراوان بالاخره توانست توجه مرد را به سمت پیاده رو ،جایی که برادر فلجش از روی صندلی چرخ دار به زمین افتاده بود جلب کند.
پسرک گفت:اینجا خیابان خلوتی است و به ندرت کسی از آن عبور میکند .برادر بزرگم از روی صندلی چرخدارش به زمین افتاده و من زور کافی برای بلند کردنش ندارم.برای اینکه شما را متوقف کنم ناچار شدم از این پاره آجر استفاده کنم .مرد بسیار متاثر شد و از پسر عذر خواهی کرد.برادر پسرک را بلند کرد و روی صندلی نشاند و سوار اتومبیلش شد و به راهش ادامه داد.
نتیجه:در زندگی چنان با سرعت حرکت نکنیم که دیگران مجبور شوند برای جلب توجه ما پاره آجر به طرفمان پرتاب کنند.خدا در روح ما زمزمه میکند و با قلب ما حرف میزند .اما بعضی اوقات زمانی که ما وقت نداریم گوش کنیم او مجبور میشود پاره آجر به سمتمان پرتاب کند.
این انتخاب خودمان است که گوش کنیم یا نکنیم.
